O kadar çok konuşma balonu var ki aklımda, peşi sıra öyle çok konuşma yapıyorum ki içimde O'nunla, bir süre sonra unutmaya başlıyorum her birini teker teker...
Bunun iyi mi, yoksa kötü mü olduğuna ise bir türlü karar veremiyorum.
Yanımda sürekli olarak kalem, kâğıt taşımam gerekiyor sanırım artık. Halbuki ilk aklıma düştüğü zaman bu fikirler "bak, bu tam da istediğin gibi, sakın unutma!" diyorum kendime. Ama en çok da "sakın unutma!" dediğim şeyleri unutuyorum öncelikli olarak.
Ne bileyim, bir mucidin, bir söz yazarının, bir bestecinin sürekli yaptığı gibi yanımda sürekli not alabileceğim materyaller bulundurmalıyım belki de. Notlar almalıyım. Çünkü daha bir saat önce düşündüklerim bile buhar olup uçuyor. Sanki günler ya da aylar önce gördüğüm bir rüyayı hatırlamaya çalışmak gibi bu.
Üstelik oldukça yorucu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder