Aylardır kelimelerimle küs yaşıyorum. elime kalemi alıp ne günlük tutuyorum ne de burası ile ilgileniyorum. bir umut ve binbir heves ile açtığım bu sayfayı aynı hız ile bıraktım, terkettim; aynen kendimi terkettiğim gibi.

Aslında geri dönüşüm yaz başına tekabül ediyor, fakat yine de kelimelerim ile yüzleşmeye hazır değilmişim bunu bugün ancak idrak edebildim. geçmişe dönük pek fazla şey olmasa da olmaması gerekenler gerçekleştiği için bu sürgünü uygun bulmuştum kendime.

Şimdi zincirleri kırıp, küllerimden silkinme zamanı. Gün bu gündür artık!...